Sabahattin Ali/ Kuyucaklı Yusuf

Kitabın Adı: Kuyucaklı Yusuf

Yazarı: Sabahattin Ali

Yayınevi: Yapı Kredi Yayınları

Basım Yılı: Ock 2015, 62. Baskı

Sayfa Sayısı: 222

Arka Kapak:

"Bu manasız ve yabancı hayatta bir tek şeye hakikaten sarılmış, hakikaten inanır gibi olmuştu. Bu da karısı idi. Muazzez'in varlığı Yusuf için büyük, boşlukları dolduracak mahiyette bir şey değildi, fakat onun yokluğu müthişti. Onun bu kadar sebepsiz yere, bu kadar insafsızca Yusuf'un hayatından koparılması çıldırtacak kadar acı idi. Hayatında asıl aradığı şeyin Muazzez olmadığını biliyordu, fakat Muazzez olmadan bunu aramaya muktedir olamayacağını sanıyordu."

Kuyucaklı Yusuf Türk edebiyatının belki de en romantik kahramanıdır. Hayatın ve insanların zalimliği karşısındaki naif duruşu ile bir yandan trajik bir sona ilerlerken, bir yandan da yaşadığı lirik aşk hiyakesinin kahramanı olarak edebiyat tarihinde yerini almıştır.

Yorum:

Kuyucaklı Yusuf taşra hayatını en ince ayrıntısına kadar anlatan can alıcı bir roman. Yazınsal başarısının yanı sıra, bu gerçekçi bakış açısı da romanı unutulmaz kılan unsurlardan biri bence... Yusuf'un ağırbaşlılığı, olgunluğu, insani yanı ve değerleri başlı başına değerlendirilmesi gereken erdemler. Mutlaka ve mutlaka okunması geren bir roman olduğunu düşünüyorum, romanın yazılmasının üzerinden bu kadar zaman geçmesine rağmen, gerçekçiliğinden hiçbir şey kaybetmemesi beni oldukça etkildedi.

Alıntılar:

*Hiç geçmeyen, hiç unutulmayan şeyler de var, beyefendi! Ölünceye kadar insanın sırtından atamayacağı şeyler de var...

*Konuşmaya ne lüzum vardı? Bütün güzel laflardan ve hoş insanlardan sıkılan bu mahlukları, birbirlerinin sessiz mevcudiyeti, yorgunluk verecek kadar doyuruyordu.

*Kendinde her şeyi yapabilecek kuvveti görmek, sonra yapılacak hiçbir şey bulamamak... Tükenmek bilmez bir sabırla bir meçhulü beklemek... Nihayet bütün bunları sisli bir havadaki ağaçlar gibi belli belirsiz, karışık bir şekilde hissetmek... Bu, uzun zaman dayanılır şeylerden değildi. 

*Dünyada her felaketin içinden en az zararla sıyrılmanın yolu hayata uymak, muhite uymak, hiç sivrilmemektir.